The longest day

Chattanooga geniet vooral bekendheid door Glenn Millers hit uit 1941. Miller bezong het toenmalige spoorwegstation in zijn evergreen Chattanooga Choo Choo. Tegenwoordig doet het station dienst als hotel. Na het ontbijt trekken we eropuit om het met eigen ogen te bekijken. Het station is deels in oude luister bewaard gebleven. De stoomtrein uit de tijd van Miller staat keurig te wachten op wat niet meer komen gaat. De locomotief is met pensioen. Het oude stationsgebouw ziet er prachtig uit. Vooral de bar is tof. We drinken er huisgemaakte ginger ale met echte gember en dat proef je. De kelner glimt van trots. Jammer genoeg ligt het hotel net buiten downtown Chattanooga. Het echte centrum ligt tegenwoordig aan de Tennessee-rivier. Iets te ver om te lopen, dus we houden Chattanooga voor gezien.

We draaien de I-24 op richting Nashville. Net buiten Chattanooga rijden we de staat Georgia in. Het bliksembezoek duurt amper tien minuten, maar voor even hebben we Georgia on our mind (vrij naar Ray Charles). Terug in Tennessee vallen de enorme billboards op die wapens aanprijzen. The ultimate accessory. Of: denk niet dat je maffe oom de enige gek is die er rondloopt. Het recht op zelfverdediging kan kennelijk alleen gewapend worden uitgeoefend. Bizar. Ineens komen we in een andere tijdzone terecht. Het is nu Central time, een uur vroeger dan in het oosten en zeven uur vroeger dan in Nederland. Ons etmaal duurt vandaag dus 25 uur.

Ons bonusuur kunnen we goed besteden in Nashville, de hoofdstad van Tennessee. Oorspronkelijk stond het bekend als Fort Nashborough, een nederzetting van blanke pioniers die zich vestigden in het indiaanse Chickasaw-gebied. Nashville is ook de bakermat van de country & western-muziek. De grote en rijzende sterren treden op in het Grand Ole Opry House. De Dries Roelvinken op cowboylaarzen timmeren aan de vaak doodlopende weg op Broadway in downtown Nashville. Daar gaan wij een kijkje nemen, maar eerst pikken we enkele live optredens mee in het Parthenon Centennial Park. Vanwege Memorial Day (laatste maandag in mei) zijn er het hele weekend festiviteiten en dit is er een van. Volslagen onbekende bands halen alles uit de kast en het klinkt verrassend goed.

's Avonds belanden we aan de Honky Tonk Row op Broadway. Hier zitten de bars met live muziek op een rij. Bands en solisten, stuk voor stuk proberen ze in Nashville furore te maken en in de voetsporen te treden van Johnny Cash, Hank Williams en Willie Nelson. De live optredens trekken veel, maar ook een bepaald soort publiek. Van een echte muziekscene is geen sprake. Ongetwijfeld zitten er echte muziekliefhebbers tussen, maar de meeste mensen komen deze zaterdagavond om eens flink los te gaan. Jong en oud, dik en dun: stevig innemen luidt het devies op de Honky Tonk Row. Ook voor vrijgezellenfeesten is dit de place to be. De bierfietsen met lallende passagiers rijden af en aan. Van de muzikale brille waar Nashville om bekend staat, krijgen we weinig mee. Ze zijn er vast wel, de barretjes waar het platte volksvermaak niet de boventoon voert. Wij weten ze niet te vinden. Niet op Broadway tenminste.