Memorial Day
Blijf op de hoogte en volg NYC2NOLA
31 Mei 2016 | Verenigde Staten, Natchez
Vandaag is het Memorial Day. Op de laatste maandag van mei herdenken de Amerikanen alle gesneuvelde militairen van alle oorlogen. Dat zijn er een boel veel, want door de jaren heen was Amerika nogal eens op oorlogspad. De gedenkdag stamt uit 1868, vlak na de Amerikaanse Burgeroorlog. De graven van de oorlogsdoden worden bij deze gelegenheid voorzien van een Amerikaans vlaggetje. Aanvankelijk werd de dag niet gevierd in de Zuidelijke Staten die in de Burgeroorlog tegen de Unie vochten. Mogelijk verklaart het ook het gebrek aan decorum in de staat Mississippi. Hier en daar ontwaren we een Amerikaanse vlag, maar verder wijst niets erop dat het vandaag een speciale dag is. Wel zijn veel winkels gesloten, maar dat is niet ongebruikelijk voor een maandag.
We zijn vroeg opgestaan, want met ruim 450 kilometer is dit onze langste reisdag. We leggen de rest van de Natchez Trace Parkway af. Daar zijn we wel een paar uur zoet mee. Ook het restant van de Parkway ligt er mooi bij. Bosgebieden, half-open cultuurlandschap en uitgestrekte velden wisselen elkaar af. Het uitzicht verveelt nooit en het is heerlijk rijden over de 80-kilometerweg zonder vrachtverkeer en stoplichten. Je mag 'maar' 80, maar door het geringe oponthoud schiet het bijna net zo goed op als een snelweg. Bovendien is er soms minutenlang geen tegenligger te bekennen. Ter hoogte van het Ross Barnett Reservoir moeten we een keer vol op de rem voor een hert dat plotseling uit het struweel opduikt, maar verder is het rijden op de Natchez Trace Parkway een feest. Even hebben we overwogen om een stuk van de Parkway in te ruilen voor de interstate, maar we zijn blij dat we daar vanaf hebben gezien.
Onderweg komen we door een gebied waarover in 2011 een tornado raasde. De gevolgen zijn duidelijk zichtbaar. Over een lengte van zo'n tien kilometer zijn de boomtoppen compleet afgerukt. Wat rest is een gekortwiekt bosgebied. Onvoorstelbaar dat tornadojagers hun leveren riskeren om het oog van de storm op te zoeken. In de namiddag bereiken we onze eindbestemming Natchez. In twee dagen tijd hebben we de 444 mijl lange Parkway geslecht. Het was de moeite waard. Voor de Burgeroorlog was Natchez een belangrijke handelsplaats. Met slavenarbeid en de verkoop van katoen werden vermogens verdiend. De planters en katoenhandelaren lieten de mooiste plantagehuizen optrekken. Een symbool van rijkdom, maar ook van onderdrukking en racisme. We nemen een kijkje bij Longwood, Melrose en Rosalie. Het onderhoud van dergelijke prachtige huizen is vandaag de dag bijna niet meer op te brengen. Ook daar zien we voorbeelden van in Natchez. Nog langer geleden was dit indianengebied. Grand Village lag centraal in het gebied van de Natchez-stam. Opperhoofd Grote Zon woonde op de hoogste heuvel. Uiteindelijk werden de Natchez net als alle andere indianenstammen verjaagd door de blanke kolonisten.
Bij Natchez komen we voor het eerst in de buurt van de Mississippi, de Ol' Man River. De grootste rivier van Noord-Amerika voert dwars door het continent van Minnesota naar de Golf van Mexico. Door de Chippewa-indianen werd de rivier mesepi genoemd, vader van alle stromen. Nog altijd is de Mississippi een belangrijke handelsroute, de economische slagader van het zuidoosten.
We zijn vroeg opgestaan, want met ruim 450 kilometer is dit onze langste reisdag. We leggen de rest van de Natchez Trace Parkway af. Daar zijn we wel een paar uur zoet mee. Ook het restant van de Parkway ligt er mooi bij. Bosgebieden, half-open cultuurlandschap en uitgestrekte velden wisselen elkaar af. Het uitzicht verveelt nooit en het is heerlijk rijden over de 80-kilometerweg zonder vrachtverkeer en stoplichten. Je mag 'maar' 80, maar door het geringe oponthoud schiet het bijna net zo goed op als een snelweg. Bovendien is er soms minutenlang geen tegenligger te bekennen. Ter hoogte van het Ross Barnett Reservoir moeten we een keer vol op de rem voor een hert dat plotseling uit het struweel opduikt, maar verder is het rijden op de Natchez Trace Parkway een feest. Even hebben we overwogen om een stuk van de Parkway in te ruilen voor de interstate, maar we zijn blij dat we daar vanaf hebben gezien.
Onderweg komen we door een gebied waarover in 2011 een tornado raasde. De gevolgen zijn duidelijk zichtbaar. Over een lengte van zo'n tien kilometer zijn de boomtoppen compleet afgerukt. Wat rest is een gekortwiekt bosgebied. Onvoorstelbaar dat tornadojagers hun leveren riskeren om het oog van de storm op te zoeken. In de namiddag bereiken we onze eindbestemming Natchez. In twee dagen tijd hebben we de 444 mijl lange Parkway geslecht. Het was de moeite waard. Voor de Burgeroorlog was Natchez een belangrijke handelsplaats. Met slavenarbeid en de verkoop van katoen werden vermogens verdiend. De planters en katoenhandelaren lieten de mooiste plantagehuizen optrekken. Een symbool van rijkdom, maar ook van onderdrukking en racisme. We nemen een kijkje bij Longwood, Melrose en Rosalie. Het onderhoud van dergelijke prachtige huizen is vandaag de dag bijna niet meer op te brengen. Ook daar zien we voorbeelden van in Natchez. Nog langer geleden was dit indianengebied. Grand Village lag centraal in het gebied van de Natchez-stam. Opperhoofd Grote Zon woonde op de hoogste heuvel. Uiteindelijk werden de Natchez net als alle andere indianenstammen verjaagd door de blanke kolonisten.
Bij Natchez komen we voor het eerst in de buurt van de Mississippi, de Ol' Man River. De grootste rivier van Noord-Amerika voert dwars door het continent van Minnesota naar de Golf van Mexico. Door de Chippewa-indianen werd de rivier mesepi genoemd, vader van alle stromen. Nog altijd is de Mississippi een belangrijke handelsroute, de economische slagader van het zuidoosten.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
